12 diciembre 2005

hoy

Hoy he estado pensando que es muy difícil saber quien esta aquí realmente o quien está de paso, saber quien te quiere, quien se precupa por ti, o quien, sin que tú lo sepas, te observa mientras te das la vuelta asegurandose de que hoy no te pasa nada, que todo te va bien. Saber que personas son los amigos realmente es algo muy difícil de definir y diferenciar. Por otra parte si miras más allá de tu centro, ves que quizá uno mismo tampoco no es amigo/a de todas las personas con las quales te llevas (mejor o peor, peró te llevas). Ha sido más precupante aún cuando esto me ha hecho pensar que YO no dejaba de ser una de esas personas egoistas que piden a los demás lo que ellas mismas no dan. Me he consolando pensando que el hecho de darse cuenta del error hace que la gravedad del mismo disminuya (teoría absurda y falsa que nos sirve de autoengaño cuando no tenemos ningún argumento mejor que darnos a nosotros mismos). Finalmente he decidido pensar que hoy no tenía mi mejor día y que no valía la pena para precuparse por eso, porque , en el fondo todo el mundo lo hace (otra teoría absurda y falsa que nos sirve de autoengaño cuando ni si quiera la anterior nos consuela). PD: Dicen que una imagen vale más que mil palabras, ahí esta mi día. - Foto encontrada haciendo el dossier de fotografía-

1 Comments:

Anonymous Anónimo said...

Torno a ser la Cris... buscant un raconet per comentar-te el blog :)

Les relacions humanes són sovint massa complexes... o de simples les tornem complicades perquè sempre volem anar més enllà.

Jo sempre he tingut la teoria del fil i el nus: encara que veiem un nus terrible, que sembla que mai no podrem desfer... sempre, si tirem d'una de les puntes, amb calma, podem descobrir que el nus no era tal, i que potser ni existia. Pures aparences.

És complex, sí. No arribarem mai a saber què signifiquem per la persona amb qui compartim vida, pell, sentiments, paraules d'amistat o seient a classe o en un bar. I és complicat, per la necessitat constant que tenim de saber què sentim, què senten els altres. Estem molt lligats a saber i a voler saber...

Els sentiments de les persones són encara un dels grans secrets de la humanitat. Potser mai no sabrem quin és el nostre paper dins l'univers. ALmenys tenim el paper protagonista en la nostra vida... o no? ;)

Petons :)

3:17 p. m.  

Publicar un comentario

<< Home